Στους πρόποδες του Πάρνωνα και σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων ανατολικά της Σπάρτης, σε μια περιοχή όπου καλλιεργούνται ως επί το πλείστον ελιές, βρίσκεται ο «Μικρός Μυστράς» της Λακωνίας, το ιστορικό Γεράκι. 
Περίτεχνα σπίτια και αρχοντικά, πλακόστρωτα σοκάκια, μνημεία μεγάλης αξίας, παραδοσιακά καφενεία και μια όμορφη πλατεία στολίζουν τη γραφική κωμόπολη, που κατέχει τη θέση του ομώνυμου μεσαιωνικού οικισμού, αλλά και των Γερονθρών (ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται σε λόφο πάνω από το Γεράκι). Οι Γερόνθραι ήταν πόλη των Αχαιών στη Λακωνία, που κατακτήθηκε και αποικίστηκε από το σπαρτιάτη βασιλιά Τήλεκλο.
Το Γεράκι φημίζεται για τη μακρά παράδοσή του στην οικιακή υφαντουργία. Τα ονομαστά «γερακίτικα κιλίμια», που υφαίνονται στο χαρακτηριστικό «όρθιο αργαλειό», ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία των σχεδίων τους, την ποικιλία των χρωμάτων και των διακοσμητικών μοτίβων τους, την ιδιαίτερη τεχνική τους, που μεταλαμπαδεύεται έως σήμερα αναλλοίωτη από γενιά σε γενιά.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το παλαιότερο σωζόμενο υφαντό του Γερακίου χρονολογείται στα μέσα του 17ου αιώνα, ενώ τα γερακίτικα χαλιά αναφέρονται σε προικοσύμφωνα διαφόρων περιοχών της Πελοποννήσου ήδη από το 18ο αιώνα.
Στα εξαίρετα θρησκευτικά μνημεία του Γερακίου συγκαταλέγονται οι εκκλησίες της Κοίμησης της Θεοτόκου, του Αγίου Αθανασίου (με τοιχογραφίες 13ου-14ου αιώνα), του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου (με τοιχογραφίες 13ου-15ου αιώνα), της Ευαγγελίστριας (με τοιχογραφίες 12ου-13ου αιώνα), του Αγίου Σώζοντος (με τοιχογραφίες 12ου-13ου αιώνα) και του Αγίου Νικολάου (με τοιχογραφίες 13ου αιώνα).
